Pytanie:
– Dlaczego w ramach stosowania pańskiej metody zaleca Pan używanie analogowego, a nie cyfrowego systemu dźwiękowego?
Odpowiedź Alfreda A. Tomatisa:
Właśnie tutaj znajduje się kluczowy i najważniejszy punkt naszej debaty. Chodzi o pokazanie jakie są efekty przekazywania i przechwytywania materiału dźwiękowego przez układ nerwowy, ponieważ to właśnie na tym poziomie działamy w zakresie dźwięku.
Mamy świadomość, że mając do naszej dyspozycji system, któremu nic nie dorównuje jeśli chodzi o technologię i który jest tak wytrzymały, warto poważnie pochylić się nad jego analizą. Wszystko to prowadzi nas do podstawowych różnic między neurofizjologicznym wpływem dźwięków emitowanych przez taki, a nie inny system / lub taki czy inny system. Ich działanie na mózg jest zupełnie różne. Konieczne jest zatem sprawdzenie dlaczego procesy te różnią się z punktu widzenia działania na korę mózgową.
Próby przeprowadzone w niektórych laboratoriach, głównie w Japonii pokazały, że rzuty na korze nie mają tej samej konfiguracji. Słuchanie dźwięku analogowego powodowało pobudzenie większych obszarów kory mózgowej, niż słuchanie dźwięku cyfrowego. Należałoby więc dokładnie zbadać skutki wywołane przez te dwie formy emisji dźwięku. Ludzki system nerwowy ma takie właściwości, że jest środkiem komunikacji, autostradą informacji, której system transmisji ma ściśle określoną specyfikę. Funkcjonuje w formie analogowej, która została ukształtowana przez prawo ewolucji już od zarania dziejów.
Obecnie znamy mechanizm działania urządzeń cyfrowych na układ nerwowy, a w szczególności na układ przedsionkowo-ślimakowy. Posiadamy również wiedzę na temat zgubnych skutków, jakie mogą pojawić się na poziomie serca oraz tych, które będą nawet zaburzać mechanizmy pamięci.[i]
W naszych rozważaniach należy pamiętać, że mózg jest dosłownie jedną całością i w rzeczywistości działa jako jedna całość. Proszę zwrócić uwagę na sytuację, kiedy naturalny dźwięk głosu lub orkiestry zostaje przechwycony przez jeden lub więcej mikrofonów. Mikrofony stają się swoistymi czujnikami analogowymi, które w rzeczywistości odgrywają rolę transformatora zmieniającego naturalne brzmienie słyszane przez powietrze, na sygnał elektryczny proporcjonalny do sposobu jego postrzegania. To jest nic innego, jak przemiana analogowa. Głośny dźwięk postrzegany jest jako silny sygnał elektryczny, a cichy – jako słaby sygnał. Dopiero później dźwięk przetwarzany jest elektronicznie.
Ucho elektroniczne, którego używamy w ramach audio-psycho-fonologii, jest przetwornikiem analogowym. Niektóre właściwości funkcjonowania tego urządzenia przypominają ucho ludzkie w jego mechanizmach słuchaniaJest przystosowane do przekazywania dźwięków do kory mózgowej, a następnie za pośrednictwem sieci zwanymi ,,integratorami” do całego organizmu .
Ten układ funkcjonuje w rytmie analogowym, który odpowiada impulsom neurofizjologicznym w ludzkim organizmie. Dlatego należy pamiętać, że w naszym działaniu może być używany jedynie zestaw terapeutyczny (elektroniczne ucho, słuchawki, mikrofon, itp.) działający na zasadach analogowych. Ma to na celu zapewnienie maksymalnej stymulacji (naładowania) ośrodków w korze mózgowej.
W celach terapeutycznych niezbędne jest uwzględnienie wymogów układu nerwowego człowieka, który nie przeszedł tak szybkiego procesu rozwoju, jak współczesne technologie. Mózg musi być traktowany jak ogromna sieć, której celem jest zebranie wszystkich komórek do działania w zgodzie i jedności; w zależności oczywiście od ich indywidualnych funkcji, które wyróżniają je wewnątrz ich planu funkcjonowania.
W rezultacie użytkowanie dźwięku cyfrowego w ramach naszej działalności terapeutycznej związanej z Elektronicznym Uchem nie jest aktualnie możliwe.
[i] Niestety osoby nieznające się na temacie kwestionują nasze osiągnięcia. Analogicznie, my bez odpowiedniej wiedzy nie jesteśmy w stanie stwierdzić, co powoduje niewydolność serca. (komentarz edytora tekstu)